Na mijn ontbijt ben ik terug vertrokken voor 33km. De zon piept door de wolken. Daar zal ik over moeten, denk ik.
Ik ben op het hoogste punt.
Ginder heel in de verte moet Santiago ergens liggen.
Nog altijd massa's bloemen langs de weg.
Nu en dan nog een mooi vergezicht.
Kilometerslange bospaden.
Dat steekt nooit tegen.
Het kerkje van San Xulián.
Mijn voorlaatste wandeldag. Goed wandelweer.
Ik kom zeer veel pelgrims tegen die naar Finisterre trekken. En ik kom nu en dan bekenden tegen. De paadjes gaan
overwegend door de bossen, zeer aangenaam en afwisselend. Dat mag wel want ik
vind geen pelgrims die ook mijn richting uitgaan, ik loop dus altijd alleen. Te
genieten van het stappen.
Als ik terugkijk op mijn Camino dan moet ik zeggen dat
het inderdaad een unieke ervaring was. Ik hoor veel mensen zeggen: Je kunt het
proberen uit te leggen maar je kunt maar een klein deeltje overbrengen van wat
de Camino met jou doet. Bij pelgrims onder elkaar lukt dat veel beter.
Het gemeenschap vormen van gelijkgestemde zielen is heel
sterk. Het samen slapen, eten, drinken en stappen creëert een band. Alle
pelgrims groeten elkaar met 'Buen Camino' en spreken elkaar gemakkelijk aan. Je
moet nooit bang zijn voor diefstal iedereen laat zijn rugzak en smartphone
onbeheerd liggen in de albergues. En vooral, je kunt gemakkelijk een gesprek
beginnen over gevoelige thema's, over geloof, dood, verbondenheid, enzovoort...
Ik begrijp dat dat voor het thuisfront moeilijk ligt. Ik
leef in een heel andere wereld. Maar ik heb voortdurend nieuwe ervaringen.
Terwijl thuis alles routine is. Als ik morgen in de 'normale' wereld tergkeer
zal ik moeten afkicken denk ik.
nvdr: Morgen de 32ste en laatste dag, nog 20km naar het einddoel van deze schitterende tocht. Wij wachten Joe op in Santiago tegen het eind van de namiddag. Afhankelijk van de feestelijkheden kan de blog een beetje later zijn morgen, maar we verwachten jullie allemaal terug voor de finish 😃!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Comments