Bij mijn pensioen startte ik een zestal projecten, kwestie
van zinvol bezig te blijven: Naast in de tuin werken en bezig zijn met mijn
vier kleinkinderen kon ik als voorzitter van de Fietsersbond en van de
Mobiliteitsraad van De Pinte mijn ervaring als mobiliteitsdeskundige zinvol
verder gebruiken. Mijn liefde voor de spoorwegen kon ik in twee boeken gieten:
‘Het Gentse Zuidstation’ en het ‘Station Gent-Sint-Pieters’ (verschijnt in
oktober).
En toch miste ik blijkbaar nog iets. In 1996 startte ik op
een vrij toevallige (wat is toeval?) een opleiding Neurolinguïstisch
Programmeren (NLP) en dat boeide mij mateloos, wat mij aanzette NLP-trainer te
worden. NLP is voor mij een spirituele levenshouding geworden.
Vorig jaar, op een slag en een stoot zei ik tegen mezelf:
“Volgend jaar in juni ga ik te voet van Saint-Jean-Pied-de-Port naar Compostela!”
Mijn besluit stond onmiddellijk rotsvast. Achteraf heb ik mij afgevraagd: “Wat
heeft mij hiertoe aangezet?” Ik ben al een paar jaar niet meer actief bezig met
NLP, noch met spiritualiteit. Dat was duidelijk een onbewust maar zwaar gemis.
Wat mij zeer nauw aan het hart ligt in het leven is ‘verbondenheid’, met mensen
en met de natuur. Die twee elementen zijn, denk ik, te vinden in een ‘Camino’,
een tocht waarbij ik urenlang kan nadenken en voelen. Eens een periode zonder
handelen, alleen met denken en voelen. Ik geniet ook geweldig van ‘vrijheid’.
Ik stap dus heel alleen, bepaal zelf mijn tempo, waar en wanneer ik stop, eet,
slaap, een kerk binnenstap, wie ik aanspreek, of wat dan ook. Die verbondenheid
en vrijheid maken dat ik open sta voor wat op mijn Camino, mijn pad komt, en ik
ben ervan overtuigd dat ik zeer veel wijsheid zal tegenkomen.
Ik vertrek op maandag 28 mei met de trein via Bayonne naar
Sant-Jean-Pïed-de-Port aan de voet van de Pyreneeën, startpunt voor veel
pelgrims. ’s Anderendaags begin ik de Camino Frances van 790 km door het
noorden van Spanje en verwacht na 32 dagen stappen, of gemiddeld 25 km per dag,
aan te komen op zaterdag 30 juni aan de kathedraal van Santiago de Compostela,
waar mijn vrouw, broer en schoonzus mij zullen opwachten.
Joe zal elke dag verslag uitbrengen van zijn pelgrimstocht via deze blog. We kijken er alvast naar uit.
Later onderweg ontmoette ik
Karen uit Texas. Ze vroeg waarvoor doe jij de Camino? Ik zei om na te denken
over het leven. En over de dood, replikeerde ze. Toen ik vertelde dat ik daar
een boekje over schreef hadden we materiaal voor een uur Camino. Zij doet de
tocht om de dood van haar moeder te verwerken. Haar eerste vraag was eigenlijk
om informatie op te doen voor presentatie over wat de camino doet met mensen.
