Dag 29 26-06-2018

Van Finisterre naar Cee
We zijn met ons vijf nog tot op het puntje van het schiereiland gestapt. Tot aan de vuurtoren met de caminopaal 000.000. Daar heb ik van mijn vier stapgezellen afscheid genomen. Zij stappen nog naar Muxia en nemen dan de bus naar Santiago.

Caminopaal 000.000

De vuurtoren.

nvdr: Joe mag nu niet meer te vroeg in Santiago aankomen. Dus de afstand van ca 80km moet in 4 dagen afgelegd worden. Toch nog altijd 20 km per dag… 

Nog vier dagen. Ik vertrek naar Caminos Chans. In de verte Finisterre

 

Ik heb op het strand een Sint-Jacobsschelp gevonden. Het bewijs dat ik de hele Camino heb gedaan.

Er is toch aandacht voor de pelgrims die terugkeren naar Santiago.

Een fantastisch restaurantje gevonden. Een lekkere pincho gekregen. Boter bij het brood! En een zeer groot stuk kabeljauw.

De zon is er doorgekomen.

Zo vroeg stoppen met stappen, dat is niets voor mij (nvdr het is 15H00). Ik verveel mij. En dan mis ik jullie. Ik zit helemaal alleen in de albergue. Ik ga een beetje in de stad Cee rondlopen. Misschien kom ik nog een vroegere wandelgezel tegen?

Rare dag vandaag. Ik moest kiezen tussen 14km stappen of 32. Kwestie van een albergue te vinden. Aangezien ik pas op 29 juni mag aankomen in Santiago moet ik het langzaamaan doen. Ik was dus om 13u al ter plekke. Dat ligt mij echt niet, zo vroeg stoppen met stappen. Ik heb me vannamiddag verveeld en dan kreeg ik heimwee. Gelukkig ontmoette ik een Hollandse stapgenoot en we hadden een 'leuke' babbel. 's Avonds hebben we samen lekker gegeten en heb ik met een wijntje nog wat in de avondzon gezeten.

Als ik terugkijk op mijn dag waren er wel twee bijzondere momenten: het vinden van de symbolisch en ritueel waardevolle Sint-Jacobsschelp op het strand en de ontmoeting van Ursula en haar dochter.

Nog drie dagen naar Santiago. En dat komt overeen met de etappes uit mijn boekje. Morgen wil ik slapen in Olveiroa.

Nog niet meegemaakt: ik ben de enige gast in mijn albergue. Ik zal zeker geen last hebben van snurkers.